BUDZĄCE GROZĘ PĘTA – o miłości – cz. 3.
Mimo wszystko tli się we mnie ostatni, nieuśmiercony przeze mnie atom, pragnący kochać. Rozpaczliwie miotam się i wiję, niczym ćma, rażona płomieniem świecy, do którego tak chciała dolecieć, lub (co trafniejsze, wszak u ćmy to ślepa fizjologia) Ikar, jęty pychą, szybujący ku Słońcu… Tak ja się miotam, spadając, rozpaczliwie wzrokiem ...
